Na początku sesji padł wniosek radnego Romana Przybyły, by zdjąć z porządku obrad punkt o podjęciu (lub nie) uchwały w sprawie referendum o likwidacji miejskiej straży. Wniosek swój motywował brakiem podpisów pod uzasadnieniem komisji badającej społeczną inicjatywę pod względem zgodności z prawem.

Przewodniczący iławskiej rady Roman Groszkowski stanął na wysokości zadania i by umożliwić dalsze obradowanie, zastrzeżenia radnego Romana Przybyły skwitował celnym powiedzeniem: „nie szukajmy dziury w całym”.

Komisja pracująca pod przewodnictwem radnego Andrzeja Pankowskiego solidnie się napracowała. Bardzo starannie sprawdzono listy z poparciem inicjatywy likwidacji straży miejskiej. Wiele nazwisk wykreślono m.in. dlatego, że adres zameldowania nie zgadzał się z adresem zamieszkania.

Mimo wszystko orzeczono, że jest wystarczająca ilość popierających tę społeczną inicjatywę. Radnym przedstawiono jednak inny problem – podpisy zbierano na listach z wnioskiem o przeprowadzenie „referendum lokalnego na wniosek mieszkańców dotyczącego likwidacji Straży Miejskiej w Iławie w styczniu 2013 roku”. A przecież już luty 2013 roku!

Znowu odezwały się głosy, które obstawały, by mimo tych prawnych uchybień podjąć uchwałę o przeprowadzeniu referendum o likwidacji straży miejskiej. Były też i głosy, dla których tytuł referendum jest wadliwie napisany. Z tego powodu opowiadały się za odrzuceniem wniosku.

Można by dokładniej tę dyskusję opisać, przytaczać wypowiedzi radnych. Chyba nie były one zbyt istotne. Kilkakrotnie wnoszono o zamknięcie dyskusji i przystąpienie do głosowania (w jedności siła). Gdy w końcu dobrnięto do etapu głosowania, 16 radnych opowiedziało się za przeprowadzeniem referendum!

Tym razem zwyciężyła demokracja! Niecodzienna sytuacja na sali obrad rady miejskiej, gdzie głos mniejszości porusza „sumienia” większości, jest zauważony i później przychylnie w głosowaniu potraktowany. Ale to koniec bajki... Nie chodzi mi o bajkę dosłowną, wierszowaną. Znam kilkuletnie dziecko, któremu trzeba opowiadać bajkę (po prostu mówić do niego) na temat kolorowego, ciekawego obrazka z jego książeczek bez słów...

Dojrzała demokracja, w jej szerokim pojęciu, powinna się opierać na możliwości głoszenia poglądów przeciwnych w stosunku do „jedynie słusznej opcji”. Nie powinno być tłamszenia, okpiwania, szyderstw i poniżania myślących a jeszcze bezczelnych, bo wypowiadających swoje poglądy. Dziś, by być akceptowanym, wystarczy być posłusznym koniunkturalistą. Chyba źle piszę – nie tylko dzisiejsze czasy sprzyjają takim. Tylko czy wnoszą oni myśli, system wartości wyniesiony np. z domu do życia społecznego? Czy w ogóle posługują się jakimkolwiek systemem wartości? Czy różnej maści pachołki nie służą (a służą komukolwiek!), bo dbają wyłącznie o swoją d... ?

Tak dla zabawy – proszę spróbować schlebiać swoim pryncypałom. Powinno pomóc w drodze do sukcesu, utrzymania się na stanowisku pracy czy w awansie. Jeszcze jedno – trzeba wiedzieć, komu się podlizywać... Osobiście nie polecam tego. W lustrze można zobaczyć przykry widok, widok człowieka z przetrąconym kręgosłupem.

Czy to, co przytrafiło się na iławskiej sali obrad, jest propozycją zmiany w traktowaniu kilku aktywnych radnych? Nie sądzę. Jesteśmy świadkami gierki. Jeszcze nie wiem, o co toczy się ta gra. Nie bywam na „salonach” iławskich.

Może w poprzednim numerze Kuriera napisano o jedno zdanie za dużo. Może niepotrzebnie przytoczono „gorącą” wypowiedź pana Rozborskiego, który zapowiada odwołanie w referendum burmistrza Włodzimierza Ptasznika, jeśli referendum w sprawie straży miejskiej się nie odbędzie.

Jest jeszcze możliwe podjęcie gry o uszanowaniu społecznej aktywności przez tych (najczęściej z grupy spod szyldu iławskiej PO), którzy zwykle blokują (to się nazywa – przegłosowują) inicjatywy kilku niepokornych radnych. Tym razem przewrotnie pokazują szacunek dla aktywności społecznej. Można przecież zgodzić się na referendum – tak dla „świętego spokoju”, a uśmiechać się szyderczo i po cichutku liczyć na odrzucenie tej uchwały przez prawników z województwa.

Piszę o „spiskowych teoriach”, bo nijak nie pasuje mi ochotne podnoszenie łapki u niektórych radnych za przeprowadzeniem referendum. Pożyjemy, zobaczymy.